بازگو کردن گناهان

عَنِ أَبَی هُرَیْرَةَ -رضی الله عنه- یَقُولُ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ -صلی الله علیه و سلم- یَقُولُ: «کُلُّ أُمَّتِی مُعَافًى إِلاَّ الْمُجَاهِرِینَ، وَإِنَّ مِنَ الْمُجَاهَرَةِ: أَنْ یَعْمَلَ الرَّجُلُ بِاللَّیْلِ عَمَلاً، ثُمَّ یُصْبِحَ وَقَدْ سَتَرَهُ اللَّهُ عَلَیْهِ، فَیَقُولَ: یَا فُلانُ! عَمِلْتُ الْبَارِحَةَ کَذَا وَکَذَا، وَقَدْ بَاتَ یَسْتُرُهُ رَبُّهُ، وَیُصْبِحُ یَکْشِفُ سِتْرَ اللَّهِ عَنْهُ». 

ابوهریره -رضی الله عنه- می گوید: شنیدم که رسول الله -صلی الله علیه و سلم- می فرمود: «همه ی افراد امت من بخشیده خواهند شد مگر کسانی که به طور علنی، مرتکب گناه شوند. و یکی از انواع گناهان علنی این است که شخص، شب هنگام مرتکب گناهی شود و در حالی صبح کند که خداوند، گناهش را پوشانده است. اما خود بگوید: ای فلانی! دیشب، فلان کار و فلان کار را انجام دادم. این در حالی است که خداوند، گناهش را پنها ن کرده بود ولی او پرده ی خدا را از روی خودش برداشت».

منبع: صحیح بخاری 6069